این کتاب بازکاوی مفهوم غلو و دیدگاه فریقین درباره آن است. نویسنده، اتهام وارده به شیعیان مبنی بر ادعاهای غلوآمیز نسبت به امامان (ص) خود را محور اصلی بحث قرار داده و صحت آن را بر اساس ملاک‌های فهم عرف از غلو، آموزه‌های کتاب و سنت پیرامون آن، درستی یا نادرستی قیاس بر منزلت و مقام اصحاب و آن‌چه مکتب خلفا از کتاب و سنت می‌فهمد مورد بررسی قرار داده است. وی غلو را زیاده‌روی در حدود شرعی و نه فضایل و همچنین قایل شدن امتیازات پیامبر اعظم (ص) برای دیگران معرفی کرده و معتقد است که تا حدود شرعی در این دو مسأله به خوبی شناخته نشود نمی‌توان به ملاکی واقعی برای شناخت غلو دست یافت. از نظر او اهل سنت که ویژگی‌هایی خاص را برای صحابه معتقد شده‌اند دچار غلو شده‌اند نه پیروان مکتب اهل بیت که بر اساس نصوصی متقن، شایستگی‌هایی از جمله: عصمت، امامت، مورد وصیت قرار گرفتن و فضلیت در علم را برای آنان معتقد هستند.