تحقیقی است درباره راه و شکل انتقال علوم یونانی و لاتینی به جهان عرب و ایران و ترک که عموما زیر حاکمیت اسلام قرار داشتند. نویسنده با برشمردن علوم، فلسفه، ریاضی و طب به عنوان چهار رشته میراث یونانیان به ساختار مسیحیت و تشکیلات دینی آنان در شرق پرداخته و با ذکر برخی از فرقه‏ های مسیحی بر این باور است که زیر بنای فکر یونانی، همین باورهای کلامی و عقیدتی مسیحیان بوده و راه دریایی هند و راه زمینی بلخ و مرو در خراسان را از جمله راههای این انتقال بر‏ می‏شمرد. نویسنده با اشاره به اینکه سوریه فعلی در دوران اولیه، مرز خلافت بغداد و یونان بوده، به تاثیر پذیری مسلمانان از فرهنگ و علوم یونانیان پرداخته و با اشاره به ترجمه آثار و تالیفات یونانی به عربی، به برخی از اولین مترجمان از جمله حنین بن اسحاق و ثابت بن قره پرداخته، سپس به فیلسوفان عالم اسلام از جمله کندی اشاره می‏کند که توانستند آثار ارسطو را با رنگ و لعاب اسلامی در عالم اسلام گسترش دهند.